Όλοι μας έχουμε βρεθεί σε αυτήν την θέση, που θα πρέπει έπειτα από την πίεση μιας ολόκληρης χρονιάς να πρέπει να πάμε να εξεταστούμε και κάποιοι να κρίνουν το μέλλον μας, ο βαθμός μας η προσπάθεια μας να κρίνει το μέλλον μας, η τουλάχιστον έτσι μας λένε, οι καθηγητές, μαθηματικοί στον κόσμο τους και άχρωμοι και βαρετοί φιλόλογοι, οι γονείς, που σε εμάς στηρίζουν τις ελπίδες τους γιατί κακά τα ψέματα θέλουν να περηφανεύονται για τα παιδιά τους όπως επίσης και διάφοροι γνωστοί και φίλοι που απλά θέλουμε να “τους μπούμε στο μάτι”. Τελικά μήπως δεν είναι έτσι τα πράγματα; γιατί να πρέπει όλοι να μπούνε στο πανεπιστήμιο ή να περάσουν κάπου, αφού οι περισσότεροι δεν ξέρουν καν τι θέλουν να κάνουν, διαβάζουν και προσπαθούν για τους άλλους, γιατί έτσι πρέπει, γιατί αυτό μας λένε από μικρά,η κλασική ευχή:”να μεγαλώσεις να γίνεις ένας σωστός επιστήμονας”. Επειδή και εγώ τα έχω περάσει αυτά, τελικά πέρασα σε μια σχολή επειδή εγώ ήθελα να περάσω στο πανεπιστήμιο ήταν δική μου επιλογή(εν μέρει), κανένα μέλλον δεν κρίνεται από αυτό, ρωτήστε τους πτυχιούχους κάτι παραπάνω θα ξέρουν... Και δεν λέω ότι τα πανεπιστήμια είναι άχρηστα, μάθεις πάρα πολλά πράγματα ένα καινούργιο τρόπο σκέψης, πέρα από τα ανούσια στερεότυπα και την παπαγαλία του λυκείου, αλλά δεν χρειάζεται να περάσουν όλοι κάπου μπορεί απλά να μην το θέλουν, να θέλουν να κάνουν κάτι άλλο σε κάτι που θα είναι πολύ καλύτεροι και θα πετύχουν, και να μην εκπληρώσουν την απαίτηση των γονιών, να πάρουν το ΔΙΚΟ τους μέλλον στα χέρια τους.Στο επόμενο post θα περιγράψω τι πραγματικά έχει καταστρέψει τα ελληνικά πανεπιστήμια, μέχρι τότε όμως να ευχηθώ καλή επιτυχία σε όλους τους μαθητές και να αποφασίσουν αυτό που πιστεύουν οι ίδιοι ότι είναι καλύτερο για αυτούς.till the next time...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου