Once upon a time we were dancing

Ακόμα δεν θα ξεχάσω την πρώτη μου επαφή με club. Ήτανε αρκετά χρόνια πριν στο club Privillage, όσοι το θυμάστε.Από εκεί και πέρα ακολούθησαν οι εκδρομές με το σχολείο που μας πηγαίνανε πάντα σε ένα club και όχι τόσο σε μπουζούκια(ευτυχώς), οι χοροί που κάναμε και ορισμένα Σάββατα που πηγαίναν με παρέα απλά γιατί μας άρεσε.Συνεχίστηκε όλο αυτό μέχρι το τρίτο έτος, κάθε Σάββατο σε club το καλοκαίρι συνέχεια σε club ή σε beach bar. Θυμάμαι ακόμα μαγαζιά πάρα πολύ γνωστά όπως το Privillag, Back to Base, Casa la famme , Decadance,Venue...... διαφορετικά μεταξύ τους αλλά όλα είχαν ένα κοινό, ο κόσμος πήγαινε εκεί γιατί το γούσταρε γιατί ήθελε να χορέψει να διασκεδάσει, τα club είναι ένας χώρος έκφρασής, ο κόσμος που πήγαινε τότε ήταν όσοι ήθελαν όχι όσοι έπρεπε να δείξουν τα καινούργια τους ρούχα. Η μουσική πολύ διαφορετική τότε, house απλά house! Ονόματα όπως Deep Dish, Eric Morillo, Kevin Yost, Mass Collective και πολλοί άλλοι. Απλά χορεύαμε αυτός ήταν και ο σκοπός άλλωστε, ακόμα και στα πιο “εμπορικά” club ποτέ δεν έβλεπες μπουζουκόφατσες κάγκουρες και πάνω από όλα δήθεν χαζογκόμενες και “γαμπρούς”. Το συζητούσαμε πριν λίγες μέρες με τον Νίκο γιατί τα σταματήσαμε τα club.Μεγαλώσαμε και δεν αντέχουμε τόσες ώρες όρθιοι? Δεν νομίζω... απλά χάλασε ο κόσμος που πήγαινε στα club χάλασε η μουσική χάλασαν τα ίδια τα club σαν αποτέλεσμα να χαλάσει και η όρεξη μας για να πάμε. Ελάχιστα μαγαζιά θυμίζουν κάτι από τις παλιές μέρες.... θα κλείσω με ένα στοίχο από ένα τραγούδι των Mikro :”Θυμάμαι τότε που χορεύανε όλοι

δεν κοιμότανε ποτέ αυτή η πόλη” till the next time...

And the Oscar goes to....

Καιρό είχα να γράψω στο blog μου, λίγο η εξεταστική λίγο η βαρεμάρα, λίγο η έλλειψη έμπνευσης(δεν θέλω κρυφά γελάκια και εμείς οι μεγάλοι αρθρογράφοι ενίοτε χάνουμε την έμπνευση μας,χαχαχαχαχαχα τρομάρα μου). Το ξέρω ότι οποιοσδήποτε Έλληνας στην θέση μου, θα σχολίαζε και θα έγραφε για την τσόντα της χαζογκόμενας. Το ξέρετε όμως ότι εγώ δεν είμαι τέτοιος και ούτε που με ενδιαφέρει το ποίο σημαντικό που συνέβη ήταν η βραδιά των Oscar! δυστυχώς δεν είχα το κουράγιο να μείνω ξάγρυπνος να την παρακολουθήσω αλλά το επόμενο πρωί, αφού άνοιξα το παράθυρο και είδα ότι συνέχιζε να χιονίζει και όλα ήταν κάτασπρα, ενημερώθηκα για τα αποτελέσματα. Μεγάλος νικητής; To Hurt Locker. Ναι ξέρω όλοι περιμέναμε να είναι το Avatar, αλλά πιστεύω η μεγαλύτερη επιτυχία του ήταν που πλέον κατέχει την πρώτη θέση στις εισπράξεις. Πολύ ωραία ταινία το Hurt Locker, τυχαία το είχα δει μέσα στα Χριστούγεννα και μου είχε κάνει εντύπωση αλλά δεν έδωσα και πολύ σημασία. Μετά την βραδιά των Oscar ακολούθησαν και οι ατέλειωτες συζητήσεις, που μας έκαναν να ξεφύγουμε λίγο από την σκληρή πραγματικότητα της Ελλάδας, ποίοι ήτανε τι φορούσαν με ποιους πήγανε τα πάρτυ μετά την απονομή και όλα αυτά φαντάζουν ένα όνειρο που εύχομαι κάποια στιγμή να το ζήσω ώστε να μπορέσω να σας τα περιγράψω, αν και δεν νομίζω. Τέλειωσαν λοιπόν και τα Oscar και σιγά σιγά επανερχόμαστε στην πραγματικότητα και στην ρουτίνα... Till the next time...